Foster Alan Dean NadchodzÄca burza

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Och, nie! Luminara odwróciła si� do swoich juków, szarpi�c
taSm� uszczelniaj�c�. Barrisso, jeSli ty wexmiesz za niego odpowie-
dzialnoS�, to có�, mog� si� zgodzi� mrukn�ła wreszcie. Ale jeSli
spowodujesz bodaj najmniejszy problem, Tooqui, jeSli b�dziesz utrud-
niał nam prac� w jakikolwiek sposób, b�dziesz musiał odejS�. Wracasz
w góry bez dyskusji, jasne?
Tooqui powtórzył swój gest z dło�mi na twarzy i głowie i odparł
bez wahania:
JeSli ja to zrobi�, to niech wolno gnij� w stoj�ca woda. Niech
ma całe futro fioletowe i rzyga rzyga a� si� wywróci na drug� stron�.
Niech ze�re własne nogi i&
Niech on ju� lepiej b�dzie cicho pouczyła padawank� zdespe-
rowana Luminara. I trzyma si� z daleka ode mnie.
B�dzie grzeczny. Barrissa pochyliła si� i pogładziła mi�kki łe-
bek Gwurranina. Prawda, Tooqui?
Tak grzeczny, jak tylko Gwurran potrafi odparł z dum�.
Luminary z jakiegoS powodu ta obietnica szczególnie nie pocie-
szyła.
158
O I A
Obi-Wan w ogóle si� nie przejmował figlami nowego członka wy-
prawy, a czasem bywał nimi wr�cz rozbawiony. Anakin tak�e cieszył si�
na swój cichy sposób. Gwurranin był nowym partnerem do rozmowy,
nawet jeSli jego słownik był ograniczony i ze skłonnoSci� do powtó-
rze�. Czuwali nad Tooquim na przemian z Barriss�, cho� trzeba przy-
zna�, �e maluch sumiennie dotrzymywał słowa i nie wymagał szczegól-
nego nadzoru. Energiczny tubylec pomagał przy wszystkim, od rozpa-
kowywania juków na noc po zbieranie opału i uczenie si� obsługi tak
prostych urz�dze�, jak automatyczna zapalarka i skraplacz. Szybko si�
uczył, chciał wiedzie� wszystko i na ka�dy temat. A właSciwie wszyst-
ko wszystko, jak sam zwykł to okreSla�.
Tylko alwaryjskim przewodnikom nie podobała si� jego obecnoS�.
Nie unikali go otwarcie, poniewa� wiedzieli, �e to nie spodobałoby si�
ich pracodawcom. Nie robili jednak nic w kierunku poszerzenia jego
wiedzy ani te� nie zamierzali si� z nim zaprzyjaxnia�. PrzepaS�, jaka
istniała pomi�dzy Alwarimi a Gwurranami, była dla Luminary całkowi-
cie niezrozumiała, skoro oba gatunki wywodziły si� z tych samych ko-
rzeni. Fizycznie ró�nili si� głównie wzrostem i owłosieniem.
Dla kogoS, kto na co dzie� jest przyzwyczajony do przebywania
z najró�niejszymi gatunkami istot, bardzo ró�ni�cymi si� od siebie fi-
zycznie, taka nieustanna wrogoS� okazywana przez przewodników była
trudna do zrozumienia. Mistrzyni mogła tylko mie� nadziej�, �e wspól-
na podró� w ko�cu zmusi Kyakht� i Bulgana do ujrzenia mniejszego
kuzyna w innym Swietle.
159
JeSli chodzi o Swiatło, nie było go na razie zbyt wiele, bo sło�ce
dopiero wschodziło nad horyzontem. Był to ten sam horyzont, ku któ-
remu pod��ali ju� od wielu dni: płaski i poroSni�ty traw�. Przez ostatni
dzie� i noc wlokło si� za nimi stadko shanhów, ale �e nie wyczuło Sla-
dów słaboSci czy zm�czenia ani u suubatarów, ani u ich jexdxców, udało
si� na poszukiwania łatwiejszej ofiary.
CoS si� porusza na horyzoncie ze wschodu na zachód zawołał
Kyakhta. Wszyscy, cho� nie całkiem jeszcze rozbudzeni, natychmiast
zwrócili si� w tamtym kierunku.
Obi-Wan wyj�ł elektroniczn� lornetk� i przez chwil� obserwował
odległy punkt, usiłuj�c zorientowa� si� co do jego natury.
Borokii? odezwał si� z nadziej� Anakin.
Jedi opuScił mocno powi�kszaj�ce urz�dzenie.
Nie wiem odrzekł niepewnie. Kyakhta i Bulgan nam powie-
dz�. Ale mam przeczucie, �e to nie oni. Z tego, co mi mówiono, nadkla-
ny, podobnie jak Yiwowie i Alwari, s� nomadami-pasterzami. Skin�ł
głow� w kierunku poruszaj�cego si� punktu. Ci tutaj wydaj� si� bar-
dziej nowoczeSni, a przynajmniej mam wra�enie, �e podró�uj� z du�ym
ładunkiem. Nie widz� te� �adnych Sladów obecnoSci stada. �adnych
dorgumów, awiquodów& wyłacznie zwierz�ta zaprz�gowe. To znaczy,
�e na pewno nie s� to Borokii.
Okazało si�, �e przypuszczenia Obi-Wana były słuszne. Karawana,
która kierowała si� w ich stron�, nie była poszukiwanym nadklanem.
Nie tylko nie prowadziła �adnych stad, jak to miało miejsce u Yiwów,
ale zachowywała si� potwornie hałaSliwie. Dopiero Bulgan ostatecznie
zidentyfikował rozhukan�, głoSn� procesj�, jak tylko zbli�yła si� na tyle,
aby mo�na było dostrzec szczegóły.
To klan Qulun. Qulunowie s� handlarzami, działaj�cymi swobod-
nie zarówno po stronie Alwarich, jak i mieszka�ców miast. Nikt ich
specjalnie nie lubi, ale tu, na równinach, gdzie nie ma ani sklepów, ani
mo�liwoSci komunikacji, bardzo ich potrzebuj�. Nieraz mo�na u nich
kupi� interesuj�ce rzeczy.
A co przyjmuj� w zamian? zapytał Obi-Wan.
Bulgan obna�ył dolne z�by.
Oprócz pieni�dzy? Wszelkie towary. Paski suszonego mi�sa od
pasterzy Alwarich, owoce i warzywa zebrane w odległych cz�Sciach
Ansionu. Pi�kne r�kodzieła wykonywane głównie przez kobiety z ró�-
nych klanów. Ale tylko te najlepsze.
Jedi dał znak, �e rozumie. W Republice, gdzie rynek od dawna był
nasycony pospolitymi towarami, egzotyczne artykuły spo�ywcze były
160
wysoko cenione. Podobnie jak r�kodzieło. Bogacze i kolekcjonerzy,
znudzeni seryjnymi towarami, zawsze byli gotowi zapłaci� wysok� cen�
za unikatowe, r�cznie wykonane przedmioty sprowadzane z odległych
Swiatów o dziwacznych nazwach.
Patrzcie! Bulgan uniósł si� w siodle. Jad� tutaj, �eby si� z nami
przywita�.
Od głównej kolumny oderwało si� trzech jexdxców i skierowało
wprost na grup� w�drowców, którzy zwolnili, aby na nich zaczeka�.
Gdyby tego nie zrobili, suubatary bez trudu przeScign�łyby znacznie
mniejsze i wolniejsze sadainy. Jexdxcy zrównali si� z Luminar� i Bar-
riss�, szczerz�c z�by w uSmiechu i energicznie wymachuj�c r�kami.
Spotkanie zdawało si� mie� charakter znacznie mniej konfrontacyjny
ni� poprzednie z Yiwami. �adnej ostentacyjnie noszonej broni, �adnych
podejrzliwych spojrze� kierowanych w stron� nowo przybyłych. Oczy-
wiScie oczy handlarzy były w ci�głym ruchu, co nie uszło uwagi Jedi.
Niczego nie przeoczyli, a ju� na pewno zauwa�yli wypchane do granic
mo�liwoSci juki przypi�te do drugiego grzbietu ka�dego ze zwierz�t.
Tooqui jechał z Barriss�, w�druj�c po jej suubatarze od łba do ogo-
na i z powrotem i nieustannie mamrocz�c pod nosem:
Dziwni ci tutaj. Tooqui nigdy przedtem nie widzie�. Gwurran nie
zna. Odchylił głow� do tyłu i wci�gn�ł powietrze pojedynczym, sze-
rokim nozdrzem. Pachnie inaczej ni� Alwari.
Wygl�daj� tak�e inaczej odpowiedziała. Ich stroje, uprz�� na
sadainach, sposób organizacji karawany bardzo ró�ni� si� od Yiwów.
Co o tym s�dzisz, Tooqui?
Zapał Gwurranina nie przygasł ani na chwil�.
Wi�cej jedzenie dla głowy Tooqui. Wi�cej rzeczy do patrzenia
i uczenia.
Wiesz, jeSli b�dziesz tak gada� gada� przez cały czas, nie zdo-
łasz si� skoncentrowa� na tych nowych rzeczach, a przy okazji ja tak�e.
Tooqui cicho? To dwie rzeczy, które nie pasuje razem! Usado-
wił si� obok niej, na wolnym brze�ku siodła. Ale pani ka�e, Tooqui
musi słucha�. USmiechn�ł si�. Tooqui zawsze dobre zwierz�tko.
Sarkazm to nie jest cecha, któr� ludzie lubi� u swoich zwierz�-
tek .
Ich strata strata. Pomimo złoSliwego komentarza Gwurranin od
tej chwili zachowywał si� bardzo spokojnie i w milczeniu obserwował [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony