Maxwell M. ProĹ mnie Raz jeszcze

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Kiwa głową, mierząc wzrokiem moje ciało.
Ale widoki, jakie odsłania, miałaś zamiar podarować komuś innemu nie może
się powstrzymać mój Iceman.
Zaczyna się.
Znowu.
Już mnie bierze!
Liczę do czterdziestu pięciu. Nie, do czterdziestu sześciu. Wzdycham.
Powiedziałam ci kiedyś, że święta nie jestem odpowiadam w końcu. A kiedy
nie jestem z nikim związana, daję z siebie to, co chcę, komu chcę i kiedy chcę.
Eric unosi brew.
Jestem panią samej siebie, i to musi zostać powiedziane jasno raz na zawsze
ciągnę.
Zgadza się: kiedy nie jesteś z nikim związana, a w tej chwili jest inaczej nie daje
za wygraną, nie odrywając ode mnie wzroku.
Nagle dociera do mnie, że leci piosenka, którą bardzo lubię. Boże, ile też razy
myślałam o Ericu, kiedy jej słuchałam! Znów patrzymy na siebie jak rywale, a Ricardo
Montaner śpiewa:
Przekonaj mnie do szczęścia, przekonaj mnie.
Przekonaj mnie, żebym nie umierał, przekonaj mnie.
Szczęście i pełnia to nie to samo
Wspólne tylko chwile, ale życie bez twojej miłości.
Te słowa mówią tyle o moim związku z Erikiem, że przez chwilę czuję się
zamroczona. W końcu Eric ulega i zmienia temat.
Moja mama i siostra cię pozdrawiają. Mają nadzieję, że cię zobaczą na imprezie,
którą organizują w Niemczech piątego. Pamiętasz?
Tak, ale nie licz na mnie. Nie pojadę.
Nie przestaję marszczyć czoła, zacięta na całego. Chociaż jestem przeszczęśliwa
przy mężczyznie, którego uwielbiam, duma i wściekłość cały czas we mnie siedzą. Eric
o tym wie.
Jud& Przepraszam za wszystko, co się stało. Miałaś rację. Powinienem był
uwierzyć w to, co mówiłaś, nie pytając o nic więcej. Ale czasem mam zakuty łeb i&
Co sprawiło, że zmieniłeś zdanie?
Zaciekłość, z jaką broniłaś swojej racji. Zrozumiałem, jak bardzo się pomyliłem
co do ciebie. Zanim odeszłaś, uświadomiłem sobie, że popełniłem wielki błąd,
kochanie. Facetom czasem należałoby dać po łbie.
Przekonaj mnie&
Ledwie zdążę powiedzieć te słowa, Eric spogląda na mnie, a ja ganię samą siebie.
Przekonaj mnie? Co ja wygaduję? Boże! Piosenka przesłania mi zdrowy rozsądek.
Niech już się skończy.
Dlatego musiałam się zwolnić z pracy i oddać ci pierścionek? mówię, nie
dopuszczając go do głosu.
Nie jesteś zwolniona i&
Owszem, jestem. Nie mam zamiaru wracać do twojej cholernej firmy, nigdy w
życiu.
Dlaczego?
Bo nie. A! � propos, ucieszyłam się, że wylałeś na zbity pysk moją byłą szefową. I
zanim zaczniesz się powtarzać, nie. Nie mam zamiaru wracać do twojej firmy, jasne?
Eric kiwa głową, ale zamyśla się na chwilę.
Nie pozwolę, żebyś pracowała jako kelnerka ani tutaj, ani nigdzie indziej
odzywa się w końcu. Nie mogę znieść, jak patrzą na ciebie mężczyzni. Jeżeli chodzi o
moje rzeczy, jestem bardzo zaborczy, a ty&
Jestem oszołomiona tym przejawem zazdrości, który w głębi duszy mi schlebia.
Słuchaj, przystojniaku wypalam. Obecnie w Hiszpanii panuje spore bezrobocie
i chyba rozumiesz, że jeżeli chcę pracować, nie mogę z siebie robić księżniczki. Poza
tym w tej chwili nie chcę o tym rozmawiać, zgoda?
Eric się godzi.
A jeżeli chodzi o pierścionek&
Nie chcę go.
Niezle, ale ostro jadę! Zaskakuję samą siebie.
Jest twój, skarbie odpowiada Eric delikatnie cichym głosem.
Nie chcę go.
Próbuje mnie pocałować, ale ja się uchylam.
Nie zadręczaj mnie pierścionkami trajkoczę głupio, zanim on zdąży cokolwiek
powiedzieć. Ani zobowiązaniami, ani przeprowadzkami, ani niczym. Rozmawiamy o
nas i naszym związku. Wydarzyło się coś, co zrujnowało mi życie i chwilowo nie chcę
pierścionków ani tytułu narzeczonej, dobrze?
Znów kiwa głową. Jego potulność mnie zdumiewa. Naprawdę aż tak mnie kocha?
Piosenka się kończy i zaczyna śpiewać Nirvana. Super! Romatyczny nastrój prysł.
Między nami zapada pełna napięcia cisza, ale Eric ani na sekundę nie odrywa ode mnie
wzroku. W końcu kąciki warg mu się unoszą.
Jesteś bardzo odważna, a do tego piękna. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony