066. Metcalfe Josie Nie przestane cie kochac

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

serce nie pracuje normalnie.
Kobieta zgarbiła się i skurczyła w sobie, mimo że próbo�
wała się uśmiechnąć do córki. Maria wiedziała, że Hinduska
jest przygotowana na najgorsze.
Kiedy do sali wszedł Leo, by zabrać Marię do domu,
przyszły wyniki badań Raszny, lecz jej stan - mimo że była
podłączona do najlepszej aparatury, jaką dysponuje zachodnia
medycyna - nie poprawił się ani odrobinę.
- Nie chodzi o to, że nie ufam personelowi - wyjaśniła
Maria mężowi. - Po prostu nie mogę jej zostawić w takim
ciężkim stanie.
Stała w nogach łóżka Raszny i trzymała rękę na jego po�
ręczy. Gdy Leo nakrył jej dłoń, poczuła wdzięczność.
- Możemy przecież zjeść coś na mieście - zaproponował
- a potem zajrzymy tu jeszcze w drodze do domu.
- Naprawdę nie masz nic przeciwko temu? - spytała z cie-
136 NIE PRZESTAN CI KOCHA
płym uśmiechem, czując, jak jej miłość do tego człowieka
rośnie z każdym dniem.
- Oczywiście. Przecież wiem, że inaczej będziesz w domu
myślała tylko o tej małej.
Poszedł z nią do pokoju lekarskiego, pomógł się ubrać
i zeszli na parking.
- Niedaleko jest włoska restauracja - powiedziała. - Mo�
że się przejdziemy?
- Myślę, że dość się dzisiaj naspacerowałaś, moja piękna
pani. Zapomniałaś już o naszej umowie? Będziesz pracować
tylko dotąd, dokąd twój lekarz ci pozwoli. A jeśli zaczniesz
znowu się przemęczać...
- Dobrze, dobrze. Jedziemy samochodem - przerwała mu
pospiesznie i patrzyła na niego z uśmiechem, sadowiąc się
wygodnie na skórzanym siedzeniu.
Kolację rozpoczęli w dobrym nastroju, wkrótce jednak za�
częli się zastanawiać, jakie Raszna ma szanse na przeżycie.
Po wymianie kilku posępnych uwag na ten temat stracili
apetyt. Kelner z kwaśną miną patrzył na ich pełne talerze,
a kiedy nawet nie chcieli spojrzeć na wózek ze słodyczami,
był wręcz załamany.
- Czuję się trochę winna - rzekła Maria półgłosem, gdy
opuszczali restaurację. - Miałam wrażenie, że ten chłopak się
rozpłacze, kiedy odmówiłeś nawet kawy.
- Następnym razem pójdziemy tam po tygodniowej gło�
dówce, żeby oddać ich kuchni sprawiedliwość - odparł Leo.
Drogę powrotną do szpitala przebyli w milczeniu. Maria
wiedziała, że przypadek Raszny boleśnie przypomina jej mę�
żowi chorobę jego syna.
NIE PRZESTAN CI KOCHA 137
- Nie musisz iść ze mną - powiedziała, gdy wjechali na
parking przed szpitalem. - Wpadnę do niej tylko na minutkę.
- Ja też - odparł poważnie. - Może będę mógł w czymś
pomóc...
Pierwszą osobą, jaką ujrzeli na korytarzu, był młody le�
karz, który wychodził z pokoju pielęgniarek.
- Czy poprawił się stan Raszny, Ian? - spytała go Maria
z nadzieją w głosie.
łan potrząsnął głową; jego posępna mina nie wymagała
komentarza.
- A niech to! - mruknął Leo z rozpaczą, a Maria dyskret�
nie ścisnęła go za rękę.
- A matka? - Maria z całego serca współczuła kobie�
cie. - Wiesz, że to już jej drugie dziecko odchodzi w ten
sposób?
- Tak, czytałem kartę - odparł łan. - Boże, nie znoszę tego
poczucia bezsilności...
Z sali, w której leżała Raszna, dobiegły ich odgłosy gwał�
townej krzątaniny, pisk aparatury, tupot nóg.
- Szybko! - zawołała Maria i ruszyła w stronę drzwi.
- To pewnie serce - powiedział Leo.
Maria zdążyła pomyśleć, że jego głos brzmi zbyt spokoj�
nie, by mogło to wróżyć coś dobrego. Tymczasem rozsunięto
zasłony wokół łóżka i lekarze przystąpili do reanimacji. Hin�
duska opuściła swe miejsce przy córce, dopuszczając do niej
personel medyczny. Maria położyła rękę na jej chudych ra�
mionach i przez chwilę obie patrzyły na pracę lekarzy.
Hinduska zesztywniała i wydała okrzyk przerażenia, gdy
podczas próby przywrócenia pracy serca ciało córki wygięło
138 NIE PRZESTAN CI KOCHA
się w łuk. Chwyciła Marię za rękę i ze łzami w oczach zaczęła
cos' szybko mówić, potrząsając przy tym głową.
- Próbują uratować jej serce - wyjaśniła Maria powoli,
wskazując na swoje serce.
Kobieta tymczasem zaprotestowała jeszcze bardziej gwał�
townie i Maria żałowała, że w sali nie ma nikogo, kto mógłby [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony