Logan Nikki Zatoka spelnionych marzen

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- Nie interesuje mnie, czy mnie okłamałeś, czy nie. - Wytrzymała jego spojrzenie. -
Interesują mnie twoje motywy.
- Domyślam się - rzucił ostrym tonem - że masz już swoją hipotezę.
- Owszem. Odzyskanie wskaznika nie przyśpieszy naszych prac, choć w sensie fi-
nansowym jest wybawieniem. Jeszcze raz bardzo ci dziękuję.
- Bardzo proszę - skwitował z sarkazmem.
Nie dała się zwieść, tylko drążyła dalej:
- Myślę, że nie powiedziałeś mi wszystkiego, bo jest coś, co chcesz przede mną
ukryć. Coś naprawdę ważnego. - Zadumała się na moment. - Coś, co może przeszkodzić
w sprzedaży farmy. - Gdy Grant uparcie milczał, nagle ją olśniło. - Nie chodzi o to, jak
go znalazłeś. Chodzi o miejsce! - Grant wytrzymał jej wzrok, lecz Kate coś zauważyła. -
Rumienisz się...
R
L
T
- Bo działasz na mnie. Też reaguję na norepinepherinę. - Pochylił się ku Kate. - Je-
steś bardzo seksowna, kiedy tak głośno myślisz.
- Próbujesz mnie zbić z tropu. - Starała się trzymać, choć nie było to łatwe. -
Chcesz mnie rozproszyć.
Popatrzył na nią przeciągle.
- Jeśli zacznę to robić, nie będziesz mieć wątpliwości.
Czuła, że teraz i ona się rumieni. Zacisnęła zęby. Ten moment może być kluczowy
dla ich wzajemnych stosunków. Oby tylko była to zmiana na lepsze.
Grant podszedł jeszcze bliżej. Zielone oczy lśniły.
- Podpuść mnie, żebym to zrobił. - Zanurzył dłoń w jej włosach.
Poczuła mrowienie w całym ciele. I błysk intuicji, która jeszcze nigdy jej nie za-
wiodła.
- O mój Boże...
Grant leciutko pchnął ją na lodówkę.
- Masz zrenice wielkie jak spodki. Szkoda, że tego nie widzisz.
- Znalazłeś miejsce godów - wyszeptała, gdy pochylił ku niej głowę. - Prawda? -
Poczuła, że brakuje jej powietrza. Wiedziała, że odkryła prawdę, lecz potrzebowała po-
twierdzenia. - Tak czy nie? - Jego odpowiedz zawyrokuje o jej karierze.
Przepełniona oczekiwaniem drżała z napięcia i podniecenia.
Oparł ramię o lodówkę, pochylił się jeszcze bliżej. Czas zatrzymał się w miejscu...
A potem Grant przycisnął usta do ucha Kate i wyszeptał:
- Tak, znalazłem.
Nogi się pod nią ugięły, na szczęście Grant ją podtrzymał. Objęła go, szukając
wsparcia. Wszystko, nad czym pracowała i o czym marzyła, wreszcie stawało się rzeczy-
wistością. Czuła ciepło jego ust, ciepło jego ciała.
- Gdybym wiedział, że tak zareagujesz, od razu bym ci powiedział - wyszeptał.
- Nie, na pewno nie. - Wciąż była jak odurzona, jednak myślała przytomnie. -
Chciałeś to zachować dla siebie, jak długo się da. - Cichy śmiech Granta uwodził i osza-
łamiał, jednak oswobodziła się z jego ramion. - Mówisz serio? Naprawdę znalazłeś to
miejsce?
R
L
T
- Tak - przyznał ponownie, tym razem wiedząc, co to dla niego oznacza.
- Kiedy tam pójdziemy? - spytała z ekscytacją.
- Muszę się zastanowić.
- Nad czym? - Poczuła się jak uderzona obuchem. - Naprawdę chcesz zachować tę
wiedzę dla siebie? Powiedziałeś, że wiesz, ale ja mam się nie dowiedzieć? - Nakręcała
się coraz bardziej. - To jak umierającemu z głodu pokazać przez szybę frykasy! - zakoń-
czyła kwiecistą frazą.
- Kate, uspokój się. Nie jestem draniem. Oddałem ci wskaznik, choć gdybym tego
nie zrobił, o niczym byś nie wiedziała.
Cóż, taka była prawda. Mógł rzucić go do morza i nie pisnąć choćby słówka.
- Więc dlaczego go oddałeś?
- Bo jest ci potrzebny.
- Miejsce godów jeszcze bardziej.
- Wiem, ale to dwie różne sprawy. Oddałem ci twoją własność, to naturalne i
oczywiste, natomiast miejsce godów...
- Grant!
- Muszę to sobie przemyśleć. Zdajesz sobie sprawę, o co mnie prosisz.
- Nie musisz sprzedawać farmy. Po prostu chcesz to zrobić.
- Ty też nie musisz znać tego miejsca. Po prostu chcesz. Twoje badania nijak nie
ucierpią.
- To nie to samo.
- Absolutnie to samo.
Zapatrzyła się w dal. Czuła, że uchodzi z niej para, ogarnia ją dojmujące poczucie
rozczarowania. Sobą. Nim. Obudził w niej nadzieję i zaraz potem ją rozwiał. Igra z jej [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Podstrony